Kessler sindrome

Zabor espaziala Lurraren behe orbitan (NASAk 1989an eginiko irudia).

Kessler sindromea (edo Kessler efektua) Donald J. Kessler NASAko zientzialariak 1978. urtean proposatu zuen egoera hipotetiko bat da, lurraren inguruan orbitan den tresna eta hondakin kopuruari buruzkoa.

Kesslerrek honako hipotesia egin zuen[1]: etorkizunean, gerta liteke lurraren orbita baxuko (LOB edo LEO ingelesez) zabor espazialen dentsitatea nahiko altua izatea, gune horietara gizakiak igo duen makinaria ugariaren ondorioz. Egoera horretan, orbitan diren objektuen arteko talkak hauek zatikatu eta zabor gehiago egotea lekarke, orbitan den objektu txiki kopurua biderkatuz, kontrolik gabe. Adibidez, orbitan den galdutako pieza batek, espazioko zabortzat jo daitekeenak, satelite bat jo eta zati lezake, orbitan biraka den zabor kopuru handia sortuz. Zabor kopurua handitzean, beste objektu handi bat zatikatzeko probabilitatea handitzen da.

Gainera, orbitako makineria eta zabor kopurua maila kritiko batetik gora balego, erreakzio kate bat gerta liteke. Talka bakoitzak, aurri edo hondakin zatiak sortzen dituzte, talka bakoitzaren ondoren talka berriak egoteko probabilitateak handitzen dituztenak. Hori gertatuko balitz orbita zaborrez beteko litzateke oso denbora gutxian. Horrek ondorio kaltegarriak ekarriko lituzke, ezinezkoa bailitzateke egoera horretan satelite berriak martxan mantentzea, eta lurreko komunikazio sistema eta espazioaren esplorazioa biziki zailduko luke belaunaldi askotan zehar.

  1. Kessler, Donald J.. (1991-01-01). «Collisional cascading: The limits of population growth in low earth orbit» Advances in Space Research 11 (12): 63–66.  doi:10.1016/0273-1177(91)90543-S. ISSN 0273-1177. (Noiz kontsultatua: 2019-10-04).

© MMXXIII Rich X Search. We shall prevail. All rights reserved. Rich X Search